DIMUFIKU is een initiatief van Manuel Beyns. Als zoon van Freddy Beyns en Maria "Miki" De Loore groeide ik op in een gezin van twee zwaargewicht kunstenaars die vrijwel steeds buiten het commerciële circuit bleven. Een artistieke geest verenigt zich nu eenmaal zelden met een commerciële. Daardoor hebben zij ook nooit enige concessie moeten doen aan wat voor commercieel opzet dan ook. De productiviteit stond louter in dienst van de inspiratie, en niet op het levensonderhoud.

Deze luxe leverde een grote kwaliteit van werken op. De belangrijkste motivatie voor deze website is deze mensen het forum geven dat ze verdienen. Hun werken bekendheid geven die breder gaat dan het selecte clubje generatiegenoten van de Antwerpse kunstomgeving van de jaren zestig. Ze zijn al wat op leeftijd, dus het was hoog tijd om dit te doen.

Misschien is een Digitaal Museum wel te hoog gegrepen als naam voor deze website, die nog maar drie kunstenaars voorstelt. Maar omdat dit toch een catalogus wil zijn van wat deze kunstenaars hun hele leven deden en doen, lijkt ons deze naam wel gepast.

Freddy Beyns gaf een tijdje les in de stedelijke kunstschool Cadixstraat te Antwerpen. Later werd hij na ernstige Mentale problemen op rust gesteld. Deze turbulente geest vertaalde zich in een veelzijdig kunstenaar en filosoof, wandelende kunstencyclopedie- en criticus. Zijn zus Monique was een tijdlang partner van Robbe De Hert, waarmee hij goed bevriend was. Freddy speelde ook een bijrol speelde in één van zijn vroege fims. In de kunstscène van de jaren zestig te Antwerpen was hij een opvallend figuur. Een sessie bijwonen van zijn doorgedreven kritiek op wat voor onderwerp dan ook was een ware belevenis.

Miki De Loore bekleedt een aparte plaats in het kunstgebeuren. Zij maakt tekstielkunst die moeilijk in te delen valt. Zij doet met tekstiel wat anderen met keramiek doen. Deze niet-indeelbaarheid heeft haar parten gespeeld in de erkenning van haar werk.
Vrouw zijn hielp ook niet echt. Haar tekstielsculpturen zijn van een van een sterke lading en uitstraling, en verdienen meer dan het bescheiden tentoonstellingscircuit waarin zij soms te zien valt.

Op deze website is ook Frank Laplanche-Pison opgenomen. hij bevindt zich eveneens zo goed als buiten het commerciële circuit. Frank Laplanche is ex-leerling van Freddy Beyns en geraakte zo van hem onder de indruk, dat hij er verscheidene werken aan wijdde. Frank laplanche, fotograaf van opleiding, maakt schilderijen, schetsen en portretten. De thema's zijn vooral droombeelden, maar ook mooie werken met motor(rijders). Visueel typerend zijn de honden en de hoeden. Soms omkaderd in een art-nouveau- tot jaren dertig-achtige omgeving. Voorlopig heeft hij 'het beste zijn huiswerk gemaakt', en zal deze website dus voorlopig vooral zijn werken tonen..

Tot slot een dankwoord aan iedereen die mij in staat stelde deze website te maken. Het Antwerps stedelijk avondonderwijs en dus de Belgische belastingbetaler die mij in staat
stelde een website-cursus te volgen die ik maar een klein deel van zijn kostprijs moest betalen. Ir. Danny Schellemans, die zijn connecties aansprak om me de nodige legale
programma's voor dit cultuurgebeuren voordelig te laten aanschaffen, en natuurlijk mijn vrouw en kinderen, die mij telkens moeten missen gedurende de uren dat ik aan deze website werk.

Manuel Beyns, november 2014